خود احتياج به جذب انرژی زيادی داشته که اين انرژی از طريق پاشش سوخت در لوله مرکزی برج با حرارت بالا و در زمان طولانی توليد می‌گردید. در اين روش ابتدا سوخت زيادی مصرف می‌شود و باعث ايجاد حجم زيادی دی اکسيد کربن و مونوکسيد کربن و دیگر آلاينده‌هاي زيست محيطی می‌گردد. در این روش هزینه انرژی مصرفی برای تولید بسیار بالا بوده، اما در فرایند پالايش جديد برای توليد حرارت مورد نياز برج احتياجی به اين انرژی نبوده و در آن از حرارت حاصل از واکنش‌هاي شيميايی جهت بالا رفتن دما و پالايش قير استفاده می‌گردد. در واحدهايي كه به روش قديم كار مي كنند در اصل هيچ گونه قيري در برج پخت، توليد نگردیده بلكه تنها عملیات تغلیظ خوراک اولیه را انجام می‌دهند كه متاسفانه محصولی كه از اين روش نادرست توليد قير ساخته مي شود در برابر اشعه UV خورشيد ضعیف می‌باشد.
.در فرایند پالایش قدیم بخارات و ترکیبات آروماتیک حاصل از فرایند تولید ذغال در اثر حرارت مستقیم در تانکرها و واکنش آن با اکسیژن موجب تولید گاز گوگرد شده و در هوای محیط پخش می‌گردد. اما در طراحی فرایند جدید این نقص برطرف گردیده است.
در فرایندهای پیشین، سيستم هوادهي برج به علت عدم محاسبه فشارهوا، هيچ گونه داده اي به مسئول پخت قير نداده و مسئول از وضعيت داخل برج، به غير از دماي داخل، بي اطلاع مي باشد كه در طراحي جديد اين اشکال برطرف شده است.
در طراحي فرایندهای قديم پالایش، به علت عدم محاسبه افت دما در ترپ ها، انرژي بسياري هدر رفته و به صورت بخارهای گازوئيل در كوره مي سوزد كه در طراحي جديد اين مشكل نيز برطرف گردیده است.
در فرایند پالايش قديم، دماي برج در حین پالایش قیر به علت عدم وجود سيستم كنترل و توقف دما، قابل كنترل نبوده كه با طراحي‌هاي جديد اين مشكل نيز رفع گردیده است.
در فرایند جدید پالایش برخلاف فرایندهای قدیم به منظور بالا بردن سطح کیفیت قیر تولیدی از پروسه سیرکولاسیون در برج پخت قیر استفاده می‌گردد.
فرایند پالايش قديم، فاقد سيستم جداكننده مواد سبك توليدي مي باشد.
در فرایند پالايش قديم، كنترل حجم هواي توليدي توسط كمپرسور در اين واحد به علت عدم طراحي در سيستم هوادهي غير قابل محاسبه شده، چرا كه پخت قير با كيفيت بستگي زيادي به حجم هواي تزريقي در داخل برج نسبت به حجم مواد اوليه دارد.